Krachtig

Johan Smith vertelt in dit nummer over zijn ervaringen met het lopen op een blade. Door een verkeersongeluk verloor Johan zijn been en raakte zijn linkerarm verlamd.

De eerste stap in mijn zoektocht

Het is oktober 2019 wanneer ik beenprothese-expertisecentrum Protec bezoek. Hier maak ik kennis met Frank Dik (beweegcoach). Ik heb hem gevraagd of het mogelijk is om als prothesegebruiker (knie-exarticulatie) met een C-leg en een verlamde linkerarm met een blade te gaan joggen. Frank vertelde me dat ik via mijn instrumentmakerij een test-kit kon aanvragen bij de leverancier van mijn knie en het zo veilig zou kunnen testen.

 

 

De eerste echte stap op een blade!

In december bezoek ik mijn instrumentmakerij in Zwolle. Mijn prothese-knie wordt van de koker gehaald en de blade wordt aan de koker bevestigd. De knie van de blade wordt ertussenuit gehaald in verband met mijn verlamde linkerarm. Alles om een optimale veiligheid te realiseren.

Na wat loop- en springoefeningen met “twee” voeten van de grond blijkt joggen best lastig. Ik vraag me even af of een blade zonder kniefunctie, gecombineerd met een verlamde linkerarm niet te hoog gegrepen is. Toch blijf ik volhouden en vertrouwen op de blade, waardoor ik me langzaam de techniek van het joggen eigen maak. Het ziet er best vreemd uit: ik loop met een zwaai aan de prothesekant doordat ik geen kniefunctie heb.

Dit is gaaf!

Op 9 december volgt de tweede afspraak bij OIM, waar ik opnieuw oefen met de blade. Ik neem hem die dag mee naar huis, zodat ik ook thuis kan oefenen. Een week later komen Jeroen Olsman en Anja Kreulen na werktijd bij mij thuis om buiten te oefenen. Het is heel bijzonder om te ervaren hoe het bewegen langzaam op joggen begint te lijken. Een euforisch gevoel bekruipt me. Dit is gaaf! Twee keer in de week te trainen met de blade stel ik als doel.

Training in Hoorn

Begin januari 2020 heb ik een afspraak met Frank Dik, in Hoorn op de atletiekbaan. Hier verwissel ik mijn C-leg voor de blade. Samen met nog een bladerunner wandel ik eerst een rondje van 400 meter, waarna we wat kleine oefeningen doen. Daarna gaan we flink aan de slag met trainen. Na 1,5 uur stoppen we ermee. Wat een ervaring!

Een hoofd vol gedachten

‘s Avonds zie ik dat ik een gezwollen enkel heb. Daar heb ik tijdens het lopen niets van gemerkt. De volgende ochtend blijkt de enkel nog steeds gezwollen, alsof ik gezwikt ben.
Ik rijd naar huis met een hoofd vol gedachten. Een fantastische ervaring heb ik opgedaan, maar heb een dubbel gevoel. Het lijkt mij beter om het blade-avontuur even te parkeren. Na een week neem ik contact op met de huisarts die mij doorverwijst naar een sportfysiotherapeut. Deze verwijst mij vervolgens terug naar de huisarts. Ik krijg pijnstillers mee.

Hoe nu verder?

Langzaam begin ik me af te vragen of ik wel wil doorgaan. Stoppen voelt als falen. Aan de andere kant: ik heb het best wel druk, probeer voldoende te bewegen en probeer actief te blijven. Misschien zijn gewoon fietsen op mijn driewielfiets, zwemmen en wandelen vormen van bewegen waarbij de kans op blessures klein blijft. Ik hak de knoop door en op 30 januari lever ik de blade in. De proeftijd is afgelopen.

Een unieke ervaring rijker en ik probeer het euforisch gevoel dat ik had op de atletiekbaan in Hoorn vast te houden. Met dank aan Otto Bock, Frank Dik, Protec, OIM, Jeroen en Anja en mijn vrouw Ellen en de kinderen die mij misschien af en toe wel wat te enthousiast vinden!

 

Sportieve groet,

 

Johan Smith

 

•